• 24/10/2021

La Tentation de saint Antoine, mais, je m’ appelle Dimitris. Six questions you need to answer if you want to become a saint.

Διπλωματική εργασία Υποκριτικής: Δημήτρης Καπετάνιος

Διπλωματική εργασία Σκηνοθεσίας / Video – Performance: Δημήτρης Λώλης

Επόπτης: Τάσος Αγγελόπουλος

• Σύλληψη – Σκηνοθεσία – Δραματουργία: Δημήτρης Λώλης

  Βοηθοί Σκηνοθέτη: Άννυ Βαλουγεώργη, Ιωάννα Κανελλοπούλου

  Σκηνογραφία – Art Director: Σταύρος Καπετάνιος

  Μουσική Σύνθεση – Ηχητικός σχεδιασμός: Δημήτρης Λώλης, Δημήτρης Καπετάνιος

  Διεύθυνση Φωτογραφίας – Μοντάζ: Παύλος Διδασκάλου

   

  Τα γυρίσματα πραγματοποιήθηκαν στο Transcendance – Αγωγός Τέχνης, στο οποίο μας τίμησε με την φιλοξενία του ο Νικόλας Νικητάκης.

  Ευχαριστούμε τους: Βίκτωρα Αρδίττη, Δημήτρη Ροΐδη, Διδώ Γκόγκου, Χρήστο Παπαδόπουλο, Σωτήρη Ρουμελιώτη

  

• Πρόκειται για μία video performance, τεμαχισμένη σε clips, η οποία προσφέρει την δυνατότητα σε κάθε επισκέπτη-θεατή να σχηματίσει τους δικούς του συνειρμούς πάνω στα φαινόμενα του θεάτρου, της πόλης και της συνάντησης. Για ακόμα μία φορά, στον 21ο αιώνα θίγονται ζητήματα όπως η μοναξιά, η επιφυλακτικότητα, η αστυφιλία, η λογική που κατακερματίζεται από τους σύγχρονους ρυθμούς ζωής.

  Ο λόγος, αναμφίβολα αινιγματικός και αποσπασματικός. – Αντέχει το μεταμοντέρνο κίνημα την αλλεπάλληλη ανακύκλωση του εαυτού του; Είναι ο Καπιταλισμός; Είναι ο Χριστιανισμός; Είναι η σύγχρονη τέχνη και η αυτοαναφορικότητά της;  Η συνάντηση παραμένει ένα γεγονός θαύμα και η ιδέα του Πειρασμού αναπλάθεται αδιάλειπτα διατηρώντας της φύση της ως δοκιμασία και καταργώντας την βιβλική καταγωγή της. Άραγε οι άνθρωποι της πόλης είναι οι σύγχρονοι ερημίτες; Είναι εκείνοι που ενώ δεν φεύγουν, καταφέρνουν και απουσιάζουν όλο και περισσότερο από το δημόσιο βίο; Οι άγιοι –που δεν έγιναν αναχωρητές– μαρτυρούν σε κοινή θέα. Κι αφού έχει αναγγελθεί το συνεχώς αναβαλλόμενο τέλος της Ιστορίας, γιατί απλώς δεν ενταφιάζουμε το μέλλον;

  Μα ακόμα κι αυτή η διατύπωση μοιάζει πια παρωχημένη. Το έργο La Tentation de saint Antoine, mais, je m’ appelle Dimitris. Six questions you need to answer if you want to become a saint, παρουσιάζεται στο ιδανικότερο virtual σκηνικό για να αφουγκραστείτε τους προβληματισμούς που υποκύπτουν στους πειρασμούς τους, να αναλογιστείτε πάνω στην ύπαρξη και να παραμείνετε ζωντανοί, στοχαστές, Δυτικοί και Ευρωπαίοι.

  

  ΣΚΗΝΟΘΕΤΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ __

  Κάθε ένας δεν είναι κάποιος άλλος.

  Την ίδια στιγμή,

  Κάποιος άλλος είναι ο καθένας.

   

   

                                                                                                                                   Βαδίζουμε πλάι-πλάι με τον

  Χρόνο,

   και

    σε κάθε μας βήμα

    διαγράφεται η τροχιά του.

   

  Όπου και όπως εποικεί ο καθένας,

  τον συνοδεύει ο Πειρασμός.

   

  Σε ένα μπαρ

  Είναι πιθανό να ακούσεις το εξής:

  «Πειρασμός είναι η έλλογη επιθυμία που δεν έγινε πράξη»

  -Πότε;

  -Τώρα.

   

   

  […] το «τώρα» εξάλλου,

   

  είναι πάντα μια φευγαλέα στιγμή που σωρεύει στην μνήμη και

  καταδυναστεύεται από αυτήν.

  Η αγωνία του ανθρώπου να βρίσκεται στο τώρα

  είναι μια επίφαση σκοπού.

  Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.

  Κάθε άνθρωπος περιπλανιέται με όχημα τη φθορά.

   

  Πειρασμός (ο)

  Κυριολεκτικά σημαίνει δοκιμασία.

  Την οποία πρέπει να φέρει κανείς εις πέρας.

  Σαν τη Ζωή.

   

   

  Πριν να οδηγήσω ως το τέλος αυτό το σημείωμα,

  θα σας πω κάτι για τον εαυτό μου:

  Το όνομά μου δεν παίζει ρόλο στην συγκεκριμένη ιστορία.

  Κι εγώ ο ίδιος κατέχω σ’ αυτήν μια πολύ ασήμαντη θέση.

  Άραγε,

  αν πετάξεις μια λέξη στο νερό,

  θα κάνει θόρυβο;

   

   

  Το θέμα δεν είναι αν θα λάβεις απάντηση.

  Το θέμα είναι αν θα μοιραστείς με κάποιον άλλον την ερώτηση.

   

   

  Η συνάντηση είναι ___                                                                                        ένα γεγονός  θαύμα*.

   

   

  *ό,τι καταλαβαίνεις

   

  Σημείωση – Covid Alert

   

  Η χρονική περίοδος Νοέμβρης 2019 – Οκτώβριος 2021 (so far so good) στιγματίστηκε από

  την πανδημία του κορονοϊού.

  Η αδυναμία του ελληνικού κράτους να συμπεριλάβει

  ένα θέατρο ενεργό

  στα μέτρα αντιμετώπισης του ιού

  έπληξε και την καλλιτεχνική δραστηριότητα του Τμήματος.

   

  Η λύση ανάγκης βρέθηκε

  στην κινηματογράφηση της διπλωματικής αυτής εργασίας.

   

  Ακόμα κι αν αγνοείται εδώ

  η μέθοδος

  βάσει της οποίας διεκπεραιώνονται

  οι διαδικασίες παραγωγής του σινεμά,

   

  καταφεύγω στο μέσο της κάμερας και

  εξαθωώνω την άγνοιά μου

  μέσω της πράξης.

   

  Το μοντάζ είναι μια επέμβαση.

   

  Και βέβαια, δεν παρακάμπτεται.

   

  Με τον έναν (ή τον άλλον) τρόπο, στον κινηματογράφο της σημερινής εποχής ,

  η στοιχειοθέτηση του υλικού συμβαίνει ανάμεσα σε ψηφιακές μπάρες.

   

  Η τελική μορφή της εργασίας επισημαίνει το Παρόν,

  Και το σημείο αφετηρίας της ανήκει και χάνεται στο Παρελθόν.

  

  Αναζητώ λοιπόν,

   εδώ και παντού,

  ένα μοντάζ που βασίζεται στην άπιαστη δομή της ποίησης, και

  όχι στη λογική αντίληψη των πραγμάτων.

  ]

   

  Δημήτρης Λώλης

   

• 28/09/2021

Όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα

Διπλωματική υποκριτικής της Κυριακής Καραΐσκου

Επόπτρια: Χριστίνα Χατζηβασιλείου

2-3-4/9/2020 – υπαίθριος χώρος Δ.Μ.Π.Σ  Πολυτεχνικής Σχολής Α.Π.Θ

• Κείμενο: Ντάνκαν Μακμίλαν, Τζόνι Ντόναχο

  Σκηνοθετική επιμέλεια: Γιάννης Βαρβαρέσος

  Δραματουργική επεξεργασία: Κική Καραΐσκου, Γιάννης Βαρβαρέσος

  Εικαστική επιμέλεια/ κατασκευή σκηνικού: Σοφία Τσιριγώτη

  Φωτισμοί: Γεωργία Τσελεπή

  Βοηθός σκηνοθέτη: Μαρία Αλεξανδρίδου

  Τεχνική υποστήριξη: Δέσπω Πύρτσιου

  Σχεδιασμός έκθεσης χώρου αναμονής: Νίκη Αγγελίδου

  Σχεδιασμός αφίσας/ cd: Βάσω Γκατζιάκη

  Φωτογραφίες: Άγγελος Κάλφας

  Βίντεο παράστασης: Δημήτρης Φουρλής

   

  Επί σκηνής: Κική Καραΐσκου, Θανάσης Τζιντζιός, Δανάη Τσιοπλή

  Μουσικός επί σκηνής: Σωτήρης Φιλιππόπουλος

  Στην παράσταση ακούγονται σε διασκευή για κιθάρα κομμάτια των Clutch, Heitor Villa-Lobos, The Hooverphonics, Nirvana, Joy Division, Drake, The Prodigy, Johny Cash, Ella Fitzgerald

• «…Κι όμως, όταν έμαθα τι έκανες, όταν έμαθα τι πήγες  κι έκανες, άρχισα χωρίς άλλη σκέψη να γράφω αυτήν τη λίστα. Μια λίστα με όλα τα ωραία που υπάρχουν σε αυτόν τον κόσμο. Μια λίστα με όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα για το οποία αξίζει να ζεις.

  1. Παγωτό πατούσα σοκολάτα φράουλα… 2. Μπουγέλο στο μπαλκόνι και ας μην έχει καύσωνα…14. Το κρύο γάλα με κακάο… 26. Να βγάζω το χέρι έξω από το παράθυρο και να το αφήνω ελεύθερο να χορεύει στον αέρα… 520. Να πηγαίνεις στο σούπερ μάρκετ και να σε νοιάζει μόνο εάν έβαλες κάτι σοκολατένιο στο καλάθι… 802. Το μία βραδιά στο Νότινγκ Χιλ…  1000.  Το φως του ήλιου… 1857. Να σχεδιάζεις μία ερωτική εξομολόγηση … 1858. Να πραγματοποιείς μία ερωτική εξομολόγηση … 826.978. Το γεγονός ότι η Beyoncé είναι όγδοη ξαδέλφη του Gustav Mahler, του  συνθέτη, τέσσερις γενιές μπροστά… 1.000.000. Να ολοκληρώνεις κάτι που ξεκίνησες, χωρίς ποτέ να έχεις πιστέψει πριν  από αυτή τη στιγμή πως θα μπορέσεις να το ολοκληρώσεις».

• 31/08/2020

A-TO-RO-QO: μια ασύλληπτη εικόνα ελευθερίας

Διπλωματική Σκηνοθεσίας του Σωτήρη Ρουμελιώτη

Επόπτης: Βίκτωρ Αρδίττης

• Κείμενο: η ομάδα
  Σκηνοθεσία/Δραματουργία: Σωτήρης Ρουμελιώτης
  Διαμόρφωση σκηνικού χώρου/ Κοστούμια/ Γραφιστική επιμέλεια: Χριστίνα Ελευθεριάδου
  Φωτισμοί: Χριστίνα Ελευθεριάδου & Σωτήρης Ρουμελιώτης
  Πρωτότυπη μουσική/Ζωντανό ηχητικό περιβάλλον: Γιώργος Χρυσικός
  Επί σκηνής: Κική Καραϊσκου
  Πάνος Κεφαλούρος
  Ανδρομάχη Μπάρδη
  Γιώργος-Ζήσης Μπιλιώνης
  Trailer/video/φωτογραφίες παράστασης: Μαριάννα Τρούμπη/Γιώργος Παπαδόπουλος/ @TrueBee

• *άνθρωπος: μυκηναϊκή γραφή_ Γραμμική Β’_ συλλαβές: Α-ΤΟ-RO-QO

  Μια σκηνική διαπραγμάτευση έμφυλων ζητημάτων δια μέσου της επιστημονικής φαντασίας. Μια προσπάθεια δημιουργίας ενός “νέου” ανθρώπινου όντος “πέραν των φύλων”. “Ένα atoroqo σώμα δεν θα είναι ευλαβές. Δεν θα έχει γεννηθεί στον κήπο της Εδέμ. Και έτσι, δεν θα αποζητά μια μοναδική ταυτότητα”.

  “Χρειαζόμαστε ανάπλαση, όχι αναγέννηση. Kαι οι πιθανότητες για την ανάπλασή μας περιλαμβάνουν το ουτοπικό όνειρο ενός τερατώδους κόσμου χωρίς φύλο, ίσως ενός κόσμου χωρίς γένεση, ίσως ακόμα ενός κόσμου χωρίς τέλος.
  Αυτό σημαίνει ταυτόχρονα την κατασκευή και την καταστροφή μηχανών, ταυτοτήτων, κατηγοριών, σχέσεων, διαστημικών ιστοριών”
  – A Cyborg Manifesto, Donna J. Haraway

  Να είστε καλά και ελπίζω να τα πούμε σύντομα από κοντά,

  Σωτήρης Ρουμελιώτης

• 31/08/2020

Λαφίνα: ένα σκηνικό ποίημα για την Κλυταιμνήστρα

Διπλωματική Υποκριτικής της Μαρίας Κεβρεκίδου

Επόπτρια: Φιλαρέτη Κομνηνού

• Επί σκηνής: Μαρία Κεβρεκίδου
  Σκηνοθεσία/Δραματουργία/Διαμόρφωση σκηνικού χώρου: Σωτήρης Ρουμελιώτης
  Βοηθός σκηνοθέτη: Κική Καραϊσκου
  Εικαστική επιμέλεια: Νίκη Αγγελίδου
  Ζωντανή μουσική/ηχητικά εφέ: Γιώργος Χρυσικός
  Σχεδιασμός φωτισμών: Ελένη Ντάγκα

• Όλα είναι σκόνη και ήχος_

  Η παράσταση συντέθηκε μέσω μελέτης και σκηνικής αναζήτησης πάνω στην μορφή της Κλυταιμνήστρας. Το κείμενο βασίστηκε στο θεατρικό έργο Μύγες του Jean-Paul Sartre και στον μονόλογο Είσαι ευχαριστημένος τώρα που είσαι πια νεκρός, Αγαμέμνονα; της Cristine Brückner, με διάσπαρτα αυτοσχέδια αλλά και αυτούσια αποσπάσματα από την Ορέστεια του Αισχύλου, την Ηλέκτρα του Σοφοκλή και την Ιφιγένεια εν Αυλίδι του Ευριπίδη

• 06/02/2014

Σάρα Κέην, Καθαροί, πια

Διπλωματική εργασία στη σκηνοθεσία του Χρήστου Τζιούκαλια
Επόπτης: Βίκτωρ Αρδίττης

Διπλωματική εργασία στη σκηνογραφία της Ελίνας Ευταξία
Επόπτρια: Λίλα Καρακώστα

ΚΛΕΙΩ, 2014

• Μετάφραση: Τζένη Μαστοράκη
  Σκηνοθεσία: Χρήστος Τζιούκαλιας
  Σκηνικά-κοστούμια: Ελίνα Ευταξία
  Φωτισμοί: Έλενα Κώτση
  Μουσική Επιμέλεια: Κατερίνα Τσαούσογλου
  Σχεδιασμός αφίσας/flyer: Χριστόφορος Καρύδης
  Βοηθός φωτιστή/ χειρισμός κονσόλας: Ειρήνη Μπουτάρη
  Βοηθός σκηνοθέτη: Θέμης Θεοχάρογλου
  Χειρισμός κονσόλας ήχου: Χρήστος Καλογριδάκης
  Κατασκευή εγκατάστασης: Αλέξανδρος Σαββίδης
  Φωτογραφίες: Λίλα Καρακώστα

• Η Sarah Kane με κέρδισε, όχι για την σκηνική της τόλμη, αλλά για την απερίφραστη αλήθεια της. Σου πετάει με δύναμη στα μούτρα, όλη τη φρικαλεότητα του κόσμου και σε ρωτά με απελπισία “που χωράει ή αγάπη;”. Αυτό βρίσκεται στον πυρήνα του Καθαροί, πια, αυτό διαπερνά ολόκληρο το συγγραφικό της έργο. Η λαχτάρα για τον άλλον, η έλλειψη του άλλου, το ευαίσθητο υποκείμενο εγκλεισμένο σ’ έναν κόσμο που δεν αναγνωρίζει ευαισθησίες. Μέσα στην απόλυτη φρίκη το μόνο που μπορεί να μας κρατήσει στην ζωή, να θρέψει την πίστη και την ελπίδα μας, είναι η αγάπη.

  Χρήστος Τζιούκαλιας

• 23/02/2013

Γκαίτε, Το πράσινο Φίδι: μια παράσταση με κούκλες

Διπλωματική εργασία στη σκηνογραφία της Χριστίνας Θαλασσά

Επόπτρια: Λίλα Καρακώστα

ΚΛΕΙΩ, 2013

• 23/02/2011

Το πέρασμα: μια χοροθεατρική παράσταση

Διπλωματική εργασία στον θεατρικό φωτισμό και τη σκηνογραφία της Έλενας Κώτση

Επόπτριες: Ελευθερία Ντεκώ και Λίλα Καρακώστα

ΚΛΕΙΩ, 2011

• 23/07/2010

Υπέροχες, υπέροχες μέρες

Μια θεατρική διασκευή του μυθιστορήματος της Ελφρίντε Γέλινεκ Οι αποκλεισμένοι.

Διπλωματική εργασία στη σκηνοθεσία: Ελένη Ευθυμίου
Επόπτης: Βίκτωρ Αρδίττης

Διπλωματική εργασία στη δραματουργία: Αναστασία Τζέλλου
Επόπτρια: Ελένη Παπάζογλου

Διπλωματική εργασία στη σκηνογραφία: Ζωή Μολυβδά-Φαμέλη
Επόπτης: Απόστολος Βέττας

Πρώτη παράσταση: ΚΛΕΙΩ, Ιούλιος 2010.
Άλλες παραστάσεις:
Φεστιβάλ MFST ITSelF (Βαρσοβία), Ιούλιος 2011. Βραβείο β’ γυναικείου ρόλου (Κατερίνα Σισσίνι).
Φεστιβάλ Δημητρίων (Θεσσαλονίκη), Οκτώβριος 2011.

• Σκηνοθεσία: Ελένη Ευθυμίου
  Δραματουργία: Αναστασία Τζέλλου
  Σκηνικά, Κοστούμια, Φωτισμοί: Ζωή Μολυβδά Φαμέλη
  Μουσικές συνθέσεις: Νικίας Φονταράς

  Παίζουν:

  Θέμης Θεοχάρογλου: Ράινερ Μαρία Βιτκόφσκι
  Μαριλού Βόμβολου: Άννα Βιτκόφσκι
  Κατερίνα Σισίννι: Σοφία Παχόφεν
  Γιώργος Σοφικίτης: Χανς Σεπ

  7 ακόμα ηθοποιοί και ένας πιανίστας.

  Μετάφραση του τραγουδιού “Τα παιδιά κάτω στον κάμπο” στα γερμανικά: Βούλα Παπαδοπούλου. Στην παράσταση ακούγονται μουσικά μέρη από έργα των J.S. Bach, L.V. Beethoven, F. Chopin, Bruno Coulais, E. Presley, Μάνου Χατζιδάκι.

• Το Συμβάν.

  Δεκαετία του ’60. Ένας βιεννέζος μαθητής γυμνασίου εξοντώνει την οικογένειά του μετά την ανάγνωση βιβλίων του Καμύ.
  Το γεγονός στέκεται αφορμή για τη συγγραφή του μυθιστορήματος οι Αποκλεισμένοι της βραβευμένης με Νόμπελ Ελφρίντε Γέλινεκ.

  Υπέροχες, υπέροχες μέρες.

  Βρισκόμαστε στα τέλη της δεκαετίας του ’50.
  Στην Αυστρία.
  Η χώρα απαλλαγμένη από τους ναζί, εδώ και αρκετά χρόνια, ανασαίνει ήρεμη διανύοντας την περίοδο του “οικονομικού θαύματος”.

  Οι Αποκλεισμένοι.

  Είναι τέσσερις νέοι.

  Ο Ράινερ Μαρία Βιτκόφσκι, η δίδυμη αδερφή του Άννα και η Σοφία Παχόφεν, γύρω στα δεκαοχτώ, πηγαίνουν στο ίδιο σχολείο. Ο Χανς, 20 χρονών, είναι εργάτης.
  Περνούν τον ελεύθερο τους χρόνο διαπράττοντας εγκλήματα, με ιδεολογικό υπόβαθρο έναν ιδιάζοντα μηδενισμό, τον οποίο ασπάζεται κυρίως ο Ράινερ επηρεασμένος από αναγνώσματα των Καμύ, Μπατάιγ, Σαρτρ και Μαρκήσιου Ντε Σαντ.
  Τα αδέρφια Βιτκόφσκι είναι γόνοι ενός πρώην στρατηγού των Ες Ες, ο οποίος κακοποιεί σωματικά και σεξουαλικά τη γυναίκα του. Τώρα πια ανήκουν στη μικροαστική τάξη.
  Η Σοφία έχει ανατραφεί σ’ ένα μεγαλοαστικό περιβάλλον, θύμα της ευημερίας μάλλον, και ο Χανς Σεπ, γιός ενός εργάτη κομμουνιστή που έχασε τη ζωή του στο Μαουτχάουζεν, ζει με την εργάτρια μάνα του.
  Στο τέλος ο Ράινερ σκοτώνει την οικογένειά του και παραδίδεται στην αστυνομία.

  Γιατί συνέβη.

  Ο ιδιαίτερος τρόπος με τον οποίο η Γέλινεκ μπλέκει το χιούμορ με την άγρια, σκληρή πραγματικότητα ήταν ένας από τους βασικούς λόγους που θέλησα να δω το μυθιστόρημα στη σκηνή. Οι έντονες αντιθέσεις, τα θέματα ταμπού αλλά και δυσεπίλυτα ζητήματα σε ό, τι αφορά την αναπαράστασή τους, όπως οι σκηνές βίας, οι σεξουαλικές σκηνές και το γυμνό ήταν μεγάλη πρόκληση. Επιθυμούσα να προσεγγίσω τη γραφή της Γέλινεκ με έναν τρόπο που δεν θα εκβίαζε τα συναισθήματα των θεατών, δεν θα υπογράμμιζε το τραγικό στα μάτια τους. Έτσι που όλα να συμβούν απλά ή, αν θέλετε, έτσι που όλα απλώς να συμβούν.
  Ταυτόχρονα γεννήθηκαν τα ερωτήματα. Γιατί αυτοί οι νέοι εκφράζονται με τόση οργή; Πρόκειται μόνο για ένα κοινωνικό αποκύημα των ιστορικών συνθηκών της εποχής; Ή πρόκειται για κάτι άλλο πιο περίπλοκο; Πώς από την απόρριψη του ολοκληρωτισμού καταλήγει κανείς να γίνει εν τέλει ολοκληρωτικός;
  Απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα που να αξιώνουν αντικειμενική ισχύ δεν δίνονται. Σκοπός ήταν η ανάγνωση της Γέλινεκ, η κοινοποίηση αυτών των ερωτημάτων που θέτει, ώστε να πραγματοποιηθεί ο προβληματισμός από κοινού. Όπως οι θεατές παρέδωσαν τους εαυτούς τους στη σκηνοθετική ματιά, έτσι και η σκηνοθεσία παραδίδει τη σκυτάλη στα συμπεράσματα των θεατών. Με σεβασμό.

  Ελ. Ευθυμίου

• 30/06/2010

Επικίνδυνες μέρες κανονικές

Διπλωματική εργασία στη σκηνοθεσία της Κίρκης Καραλή
Επόπτης: Δηώ Καγγελάρη

Διπλωματική εργασία στη δραματολογία-παραστασιολογία της Αντριάννας Αλεξίου
Επόπτης: Δηώ Καγγελάρη

ΚΛΕΙΩ, 2010

• Σύλληψη – Σκηνοθεσία: Κίρκη Καραλή
  Βοηθος σκηνοθέτης: Λητώ Τριανταφυλλίδου
  Δραματουργία: η ομάδα
  Σκηνικά – κοστούμια: Αγγελική Μάνθου
  Φωτισμοί: Ελίζα Αλεξανδροπούλου
  Υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων: Αλεξία Φάλλα
  Φωτογραφίες: Δανάη Τριανταφυλλίδου
  Επιμέλεια προγράμματος: Αντριάννα Αλεξίου

  Με τους: Σοφία Αντωνίου, Άννυ Βαλουγεώργη, Ελένη Ευθυμίου, Δημήτρης Ζάχος, Βαλεντίνη Καλπίνη, Ίριδα Μπάμη, Χριστίνα Μπιρμπίλη-Καραλέκα, Θωμαή Ουζούνη, Χρήστος Παλιογιάννης, Ηλίας Παπαδόπουλος. Νίκος Πλυτάς, Τάσος Τσουκάλης-Δημητριάδης, Δημήτρης Χατζημιχαηλίδης

  ΚΛΕΙΩ, Ιούνιος 2010

• Σ’ έναν τόπο προσφάτως κατακτημένο ή επαναστατημένο, τα λόγια και η πίστη επαναπροσδιορίζονται.Ο άνθρωπος, τώρα, είναι μάζα. Ή ομάδα. Η αβεβαιότητα της μνήμης. Το σύνθημα του αύριο. ΚΑΤ. Αν οι άνθρωποι είναι χώρες, ο έρωτας είναι πτήση. Ή πτώση.Οι οδηγίες ασφαλείας βρίσκονται στο μπροστινό κάθισμα και το μαύρο κουτί του αεροπλάνου στο βυθό. ΚΑΤ. Όπως στη ζωή, έτσι και στα πρωτοχρονιάτικα πάρτυ, από κάποια στιγμή και μετά ο χρόνος μετράει αντίστροφα. ΤΕΛΟΣ. Πάμε πάλι απ’ την αρχή.

  Μια τριλογία για την Εξουσία, τον Έρωτα και το Θάνατο. 13 ηθοποιοί παίζοντας με τους κώδικες του επινοημένου θεάτρου συνθέτουν τρεις διαφορετικές ιστορίες, μισής ώρας η καθεμία, οι οποίες προσπαθούν ν’ αγγίξουν ολοκληρωτικά αυτές τις έννοιες στοχεύοντας περισσότερο στο συνειρμό και λιγότερο στη λογική. Σαν αναμνήσεις από κάποιο μέλλον ανησυχητικό, ο Ένας γίνεται Πλήθος που ψάχνει μια αλήθεια σε καθένα απ’ τα τρία. Όμως τίποτα δε μιλιέται με λόγια ξεχωριστά: ιστορίες θανάτου στην εξουσία, παιχνίδια εξουσίας στον έρωτα, φλερτ με το θάνατο.

• 04/10/2008

Botho Strauss, Μεγάλο και μικρό

ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ
στη σκηνοθεσία: Τάσος Αγγελόπουλος
στην υποκριτική: Λιάνα Ταουσιάνη
στη θεατρική παραγωγή: Ιφιγένεια Μπουφίδου, Φαίη Πανουσοπούλου.

Επόπτης διπλωματικής στη σκηνοθεσία και την υποκριτική: Βίκτωρ Αρδίττης
Επόπτρια διπλωματικής στη θεατρική παραγωγή: Κυριακή Σπανού

• Διασκευή κειμένου: Τ. Αγγελόπουλος, Δανάη Τανίδου
  Μουσική επιμέλεια: Τ. Αγγελόπουλος, Πέτρος Βερβερής, Κων/νος Κατσαμάκης
  Σκηνογραφική επιμέλεια: Ελίζα Αλεξανδροπούλου
  Σκηνογραφική εκτέλεση: Χάρης Παπαδόπουλος
  Φωτισμοί: Δήμητρα Αλουτζανίδου, Χριστίνα Αμπατζίδου από τους BEFORE LIGHT.
  Παίζουν ακόμη: Δημήτρης Βάρκας, Δημήτρης Γκοτζαμάνης, Έφη Γούση, Ανδρέας Κόζης, Φούλης Μπουντούρογλου, Χάρης Παπαδόπουλος, Μαριέττα Σπηλιοπούλου, Κική Στρατάκη.

  ΚΛΕΙΩ, 2008

• Μια νεανική παράσταση που μιλάει γι’ αυτούς που δεν μπορούν να μιλήσουν και ζωντανεύει τα όνειρα εκείνων που δεν μπορούν να ονειρευτούν. Πραγματικότητα, φαντασίωση, ελπίδα, απογοήτευση, έρωτας και μοναξιά, όλα μπλεγμένα μέσα σε μια ιστορία απ’ την οποία δεν λείπει ποτέ το χιούμορ!

• 23/02/2008

Οι κηπουροί: μια performance

Διπλωματική εργασία στη σκηνογραφία-ενδυματολογία της Ηλέκτρας Λαμπριανίδου

Επόπτες: Απόστολος Βέττας, Λίλα Καρακώστα

Σενάριο-σκηνοθεσία: Ηλέκτρα Λαμπριανίδου

ΚΛΕΙΩ, 2008

• 23/02/2008

Gολfω! (version 2.4)

Διπλωματική εργασία στη σκηνογραφία-ενδυματολογία της Μάρθας Φωκά

Επόπτης: Απόστολος Βέττας

Μάσκες και κοστούμια για την παράσταση της Εταιρείας Θεάτρου «Χώρος». Σκηνοθεσία: Σίμος Κακάλας

Θέατρο ΚΛΕΙΩ, 2008 (και περιοδεία).

• 23/02/2007

Drowned Wings: μια performance βασισμένη στη Λίμνη των Κύκνων

Διπλωματική εργασία στη σκηνογραφία-ενδυματολογία της Ελίζας Αλεξανδροπούλου

Επόπτρια: Λίλα Καρακώστα

Σενάριο-σκηνοθεσία: Ελίζα Αλεξανδροπούλου

KΛΕΙΩ, 2007