Κατεύθυνση υποκριτικής

Η κατεύθυνση απευθύνεται σε όσους ενδιαφέρονται για την υποκριτική τέχνη και το επάγγελμα του ηθοποιού. Όσοι ακολουθούν αυτήν την κατεύθυνση πρέπει να περάσουν το προαπαιτούμενο μάθημα της κατεύθυνσης (Εισαγωγή στην υποκριτική, 2ο εξάμηνο) και, στη συνέχεια, να επιλέξουν 21 ακόμη μαθήματα ειδίκευσης (από τον κύκλο Υποκριτικής) και 5 συμπληρωματικά θεατρολογικά μαθήματα (από τον κύκλο Δραματολογίας-Παραστασιολογίας).

Αρχικά μέσα από ασκήσεις, που στοχεύουν στις βασικές λειτουργίες της υποκριτικής διαδικασίας: δράση-αντίδραση-απεύθυνση-επικοινωνία, στη συνέχεια μέσα από αυτοσχεδιασμούς και πολύωρες ασκήσεις πάνω σε κείμενα που ανήκουν σε διάφορα είδη θεατρικού λόγου, και όχι μόνο, και αντιστοιχούν σε διαφορετικές υποκριτικές ανάγκες και μεθόδους προσέγγισης,οι φοιτητές καλλιεργούν τα εκφραστικά τους μέσα και τη διαθεσιμότητά τους, καθώς δοκιμάζονται στην αντιμετώπιση μεγάλης ποικιλίας ρόλων, καταστάσεων και ερμηνειών. Τα μαθήματα της Υποκριτικής καταλήγουν όλα σε μια ανοιχτή παρουσίαση, η οποία στα προχωρημένα εξάμηνα μπορεί να πάρει τη μορφή ολοκληρωμένης παράστασης.

Κύκλος τεσσάρων μαθημάτων που εκτείνονται από το 3ο έως και το 6ο εξάμηνο και έχουν σκοπό να διευρύνουν τη δυνατότητα της επικοινωνίας και της έκφρασης μέσω ενός σώματος “ζωντανού” και λειτουργικού. Μέσα από τεχνικές του σωματικού θεάτρου και του χορού οι φοιτητές ερευνούν, αναπτύσσουν και καλλιεργούν τη σχέση τους με το χώρο, το χρόνο, τη φόρμα, τη βαρύτητα, την ένταση και τη χαλάρωση. Με αυτοσχεδιασμούς και ειδικές ασκήσεις οδηγούνται στη βελτίωση της εκφραστικότητας όλων των μελών του σώματος, αυξάνουν τις συνειδητές επιλογές στην κίνηση και τη δράση και καλλιεργούν την οργανική σχέση της κίνησης με την αναπνοή, τον ήχο, το λόγο και το συναίσθημα.

Θεωρία: ιστορική αναδρομή, ορισμοί, περιγραφή της φωνητικής μηχανής, αξιώματα της αγωγής του προφορικού λόγου. Πρακτική: είδη αναπνευστικών ασκήσεων, παραγωγή ήχου, τοποθέτηση φωνής, ασκήσεις ορθοφωνίας, καλλιέργεια της φωνής, ηχητική και αισθητική της γλώσσας. Κείμενα: ποιήματα, διηγήματα, μονόλογοι.

Aσκήσεις τεχνικής (διάφραγμα-αναπνοή, θέση στόματος, τοποθέτηση, εκφορά λόγου και ήχου) και ασκήσεις ερμηνείας τραγουδιών από θεατρικές παραστάσεις: προσέγγιση στο κείμενο, εποχή, τόπος, ηλικία, χαρακτήρας, ηχόχρωμα. Eπιλέγονται τραγούδια διαφόρων συνθετών, ατομικά και ομαδικά, από διαφορετικά θεατρικά είδη, και βέβαια χορικά από το αρχαίο δράμα.

Ανάπτυξη της συλλογικότητας μέσα από την ομαδική παραγωγή ρυθμών, ήχων και μελωδικών σχημάτων με τη χρήση της φωνής, του σώματος και απλών κρουστών οργάνων. Εξοικείωση με τους πρωταρχικούς ρυθμούς και τα βασικά στοιχεία των παραδοσιακών πολυφωνιών. Τεχνικές της μουσικής συλλογικής έκφρασης διαμέσου του αυτοσχεδιασμού, της ετεροφωνίας και της ρυθμικής ποικιλομορφίας.

Οι μαθητές εξοικειώνονται με την ειδική στάση σώματος της ξιφασκίας, με το ίδιο το ξίφος και τις κινήσεις του, τον χώρο, την κίνηση στον χώρο, φορώντας την ειδική προστατευτική μάσκα. Η συστηματική εξάσκηση και η συνεχής επανάληψη όλων αυτών των προηγούμενων στοιχείων σε ατομικό επίπεδο, αλλά κυρίως σε ζευγάρια, ολοκληρώνεται με την αφομοίωση αυτών των στοιχείων που χρειάζεται να έχει ένας ξιφομάχος, έτσι ώστε να μπορέσει να τα αποδώσει πειστικά πάνω στη σκηνή. Τέλος, ο αυτοσχεδιασμός είναι ένα σημαντικό κομμάτι του μαθήματος, που επιτρέπει στο φοιτητή να συνειδητοποιήσει στην πράξη όλα αυτά που έχει ήδη αφομοιώσει, ως εκείνη τη χρονική στιγμή.